అసలు దొంగ

సుబ్బిశెట్టి పరమ పిసినారి. పనివాళ్లకి జీతాలు ఇవ్వడానికీ అతడికి మనసు ఒప్పేది కాదు.
కొత్తగా పనిలో చేరిన వెంకన్న తన జీతం కోసం సుబ్బిశెట్టి ఇంటికి వెళ్లాడు. డబ్బు ఇవ్వకుండా తప్పించుకోవాలనుకున్న సుబ్బిశెట్టి అతడిని చూడగానే ‘అయ్యో నా ఇంట్లో డబ్బుపోయింది’ అని కేకలు వేసుకుంటూ వెళ్లి గ్రామ పెద్ద రంగయ్యకు ఫిర్యాదు చేశాడు. ‘ఎవరిమీదైనా అనుమానం ఉందా’ అని అడిగితే వెంకన్న పేరు చెప్పాడు. వెంకన్నని రచ్చబండ దగ్గరకు పిలిపించి ‘నువ్వేనా శెట్టిగారి ఇంట్లో దొంగతనం చేసింది’ అని అడిగాడు రంగయ్య. ‘లేదయ్యా, నేను ఏ పాపం ఎరగను’ అన్నాడు వెంకన్న. ‘అబద్ధాలాడకు మర్యాదగా నిజం ఒప్పుకో...’ అని గదమాయించాడు సుబ్బిశెట్టి.
‘నా మాట నమ్మండి. కావాలంటే నా ఇంట్లోనైనా చూసుకోండి’ అని చెప్పాడు వెంకన్న. ‘మాటలకు లొంగేలా లేడు. నేరం ఒప్పుకునేదాకా కొరడా దెబ్బలు కొట్టండి’... అన్నాడు రంగయ్య. చేయని తప్పుకి దెబ్బలు తినే బదులు, ఏదైనా ఉపాయంతో బయటపడటం మంచిదనుకుని ‘తప్పు చేశాను. నన్ను క్షమించండి’ అన్నాడు వెంకన్న.
‘అలా రా దారికి, దొంగతనం ఎప్పుడు చేశావో చెప్పు’ అడిగాడు రంగయ్య.
‘‘నేను శెట్టి ఇంట్లోకి వెళ్లినపుడు బీరువా తెరిచి ఉంది. ఎవరూ లేకపోవడంతో అక్కడికి వెళ్లాను. అమ్మగారు వెనక నుంచి వచ్చి... ‘భయపడకు, నీకెంత డబ్బు కావాలంటే అంత తీసుకువెళ్లు. నా భర్త ఊరందరినీ మోసం చేసి ఇదంతా సంపాదించాడు. నువ్వు కొంత తీసుకుని మిగతాది పేదలకు పంచు’ అని చెప్పారు. దాంతో ఆ డబ్బంతా తీసుకువెళ్లి అందరికీ పంచాను. నా దగ్గర ఈ ఒక్క కాసు మాత్రం ఉంది’’ అని జేబులోంచి ఒక నాణెం తీశాడు. తన గుట్టు రట్టవుతోందని గమనించి... ‘లేదు లేదు, నా ఇంట్లో డబ్బేదీ పోలేదు’ అన్నాడు సుబ్బిశెట్టి.  మధ్యలో మాట మార్చిన సుబ్బిశెట్టిని ‘ఇంకోసారి ఇలా చేయకు’ అని హెచ్చరించి, వెంకన్నకు ఇవ్వాల్సిన డబ్బు తక్షణమే ఇవ్వమని చెప్పాడు రంగయ్య.